سرود سرو

بیشتر از یک ماهه که اینجا و شاید جاهای دیگه ننوشتم . حقیقتا دل و دماغی برای نوشتن ندارم . حدود دو ماه از شدت گرفتن بیماری مادرم میگذره و بیش از یک ماه از بستری شدنش در آی سی یو . روزهای بسیار تلخ و سخت و دشواری داریم . رفتار بسیار عطوفانه !!!!! و پر مهر و مسئولیت پرسنل درمان کشور هم ما را بسیار مشعوف و محظوظ کرده ..... این پرسنل شریف و خدوم و زحمتکش و مهربان به اتفاق معتقدند که ایران اصلا جای زندگی نیست ! من هم اعتقاد دارم نیست . تا زمانی که ما چنین مردمی باشیم و اینگونه با هم رفتار کنیم ، هر جایی که باشیم ، آنجا جایی برای زندگی نیست .