سرود سرو

وَاِذا جاءَکَ الّذینَ یُومِنُونَ بِایآتِنا فَقُل : سَلامٌ عَلیکُم .

کَتَبَ رَبُّکُم عَلی نَفسِه الرَّحمه .

 اَنَّهُ مَن عَمِلَ مِنکُم سُوءً بِجَهالةٍ

ثُمَّ تابَ مِن بَعدِهِ وَ اَصلَحَ فَاِنَّهُ غَفُورٌ رَحیم .

آیه ی ۵۴ سوره ی مبارکه ی انعام

ای پیامبر ! هرگاه کسانی که به آیات ما ایمان دارند ،

نزد تو آمدند . به ایشان بگو :

سلام بر شما . پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر داشته است .

بدانید که هرگاه

هرکس از شما که از روی جهالت و نادانی مرتکب گناهی شده باشد ،

سپس توبه کند و به خدا بازگردد و در صدد اصلاح خویش باشد ،

بداند (و امیدوار باشد) که

خداوند بخشایشگر است و مهربان .

امروز به این آیه که رسیدم حس عجیبی پیدا کردم . خداوند نفرمود ای کسانی که جهاد کردید و ای کسانی که خطایی نکردید و... فقط فرمود : ای کسانی که به آیات ما ایمان آوردید ! و اول پیامبرش (ص) را امر فرمود که : به ایشان سلام بگو . سلام هم مظهر ایمنی و سلامت است . یعنی ایمان که آوردی از طرف خدا و رسول در امانی و در امنیت ایشان قرار گرفتی .

و وعده ی بزرگ و شیرین : خداوند بر خود رحمت را مقرر داشته است . و اینجا با ما قول و قرار گذاشته که :اگر برگردی و سعی در اصلاح خودت و امورت بکنی مطمئن باش که من غفور هستم و رحیم .

پ . ن : به احترام کلام شریف الهی فقط کامنت های مرتبط تایید می شوند .