سرود سرو

هلال عید در ابروی یار باید دید

               ***

شکسته گشت چو پشت هلال قامت من

کمان ابروی یارم چو وسمه باز کشید

               ***

مگر نسیم خطت صبح در چمن بگذشت

که گل به بوی تو بر تن چو صبح جامه درید

               ***

نبود چنگ و رباب و نبید و عود که بود

گل وجود من آغشته ی گلاب و نبید

                ***

بیا که با تو بگویم غم ملالت دل

چرا که بی تو ندارم مجال گفت و شنید

               ***

بهای وصل تو گر جان بود خریدارم

که جنس خوب مبصّر به هرچه دید خرید

               ***

چو ماه روی تو در شام زلف می دیدم

شبم به روی تو روشن چو روز می گردید

               ***

به لب رسید مرا جان و برنیامد کام

به سر رسید امید و طلب به سر نرسید

             ***

ز شوق روی تو حافظ نوشت حرفی چند

بخوان ز نظمش و در گوش کن چو مروارید

عید فطر مبارک به امید روزی که شبمان به نور رویش روشن گردد.

پ . ن : دوست عزیزی یادآور شدن که غزل تکراری است و سال گذشته هم آوردم . در پاسخ عرض می کنم : یادم بود که پارسال هم نوشتم اما نکته اینجاست که غزل های حافظ تکراری نیستن . من هربار که می خونم به دید و برداشت و نکته ای تازه می رسم . امیدوارم خوانندگان هم به این نکات برسن.