سرود سرو

کجاییم ؟ داریم کجا می ریم ؟ چرا اینقدر تفکر و استدلال بین ما کمرنگ شده ؟ چرا به محض پی بردن به عقیده ای مخالف در دوستی ، دورش را خطی سرخ یا سیاه یا... می کشیم ؟

فلان سایت مثلا مذهبی و به اصطلاح امروز ی ها تندرو (در چه چیز ؟ معلوم نیست) عکسی از مثلا دوران بی حجابی یک خانم منتشر میکنه و فلان گروه پیشرو هم تصویری از یک روحانی که اصلا قابل تشخیص نیست ، به همه ارسال میکنه که بله این فلانی است در حال بوسیدن دست شهبانو .

ای میل برات میاد : قربونت برم آمریکا!! و یه سری دلایل کودکانه هم پشت بندش که بله ، آمریکا بسیار انسان دوست است و...

دیدن این مطالب و تصاویر تاسف برانگیز است ولی درد آنجاست که عده ای هرچیزی را بدون تفکر و استدلال منطقی قبول می کنند و با آب و تاب برای دیگران نقل میکنند .

چند روز پیش دانش آموز یک مدرسه غیرانتفاعی با آب و تاب از معجزات ! کریس انجل تعریف می کرد و طوری بر صحت کارهایش تاکید می کرد که گویا به شخصه حاضر و ناظر روی دادن این معجزات بوده است

پیش خودم گفتم ای کاش جزیی از ایمان تو را داشتم در باور معجزات الهی