10 - راوی بهاران
هوا دلپذیر شد
گل از خاک بردمید
پرستو به بازگشت زد نغمه امید
به جوش آمدست خون درون رگ گیاه
بهار خجسته باز فراوان رسد زراه ...
شامگاه یکشنبه ، ۲۹ بهمن ۱۳۵۷ ....مردم برای نخستین بار شاهد پخش ترانه ای از تلویزیون شدند که اکنون پس از گذشت بیش از دو دهه و به رغم دگرگونی های وسیع در ساختار اجتماعی - سیاسی ایران ، همچنان به عنوان نماد و سمبلی از حوادث آن روزگار در حافظه جمعی مردم ما باقی مانده است .
شاعر شعر این سرود کرامت الله دانشیان در سپیده دم دوشنبه ۲۹ بهمن ۱۳۵۲ در میدان چیتگر تهران به جرم طراحی نقشه سوءقصد به جان خانواده سلطنتی ، مقابل جوخه آتش قرار گرفت . کرامت در مدرسه عالی تلویزیون و سینما تحصیل می کرد و فیلمنامه ها، فیلم های مستند و کوتاهی که ساخته است یادگار آن دوران هستند. فیلم هایی مثل مستند دولت آباد ، بچه های نفت و فیلم نامه ای با مضمون پرداختن به تحقیر اقوام مختلف ایرانی ......
اما به دلایل متعدد تلویزیون را رها کرد و در کسوت معلمی به جنوب کوچ کرد و در کنار مردم روستا با دلمشغولی های خود روزگار سپری می کرد و همچنان به مبارزه می اندیشید و.....
فروردین ۴۹ به زندان افتاد و پس از آزادی در اردیبهشت ۵۰ خواهران و برادر کوچک خود را گرد هم آورد ، اما آرامش حاصل از حضور برادر فقط مدت کوتاهی ماندگار بود و او دوباره گرفتار شد... ( نقل از کتاب راوی بهاران - از انوش صالحی در شرح زندگی و مبارزات کرامت الله دانشیان)
و حالا یادش با ما همراه است و باهربار شنیدن این سرود به یاد دلتنگی هایش می افتیم و آرزوهایش ، هرچند مشترکات زیادی نداشته باشیم ، ولی برایمان عزیز هستند آنان که به خاطر آزادی مردم از آزادی و آرزوی خود گذشتند. یادشان گرامی باد.