دوستی ناشناس به نام دنیا پیشنهاد داده موضوعی با عنوان : « من از دنیا چه می خواهم » را در معرض نظرخواهی قرار دهم . خوب می بینید که منم اطاعت کردم ! اول از همه خودم بگم : من از دنیا چیزی نمی خواهم فقط می خواهم که دست از سرم بردارد و وسوسه ام نکند »
باران شکوه مشرقی اش را به ما سپرد
گل ، مشرب شقایقی اش را به ما سپرد
* * *
پیری که با تجرّد این جاده انس داشت
اسب و قبای عاشقی اش را به ما سپرد
* * *
چشمی که در حوالی دریا غروب کرد
طرح بلند مشرقی اش را به ما سپرد
* * *
دستی که در تبسم صحرا سهیم بود
زنبیل های رازقی اش را به ما سپرد
* * *
باغی که پشت سابقه ی چشمه غنچه داشت
لبخند های لاحقی اش را به ما سپرد
* * *
ای قوم ! قریه های بلوغ از کدام سوست ؟
مردی تمام عاشقی اش را به ما سپرد .
سروده ای از : استاد زکریا اخلاقی
حافظ می گوید :
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
و صائب در جواب می گوید :
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سرودست و تن و پارا
* * *
اگر چیزی کسی بخشد ، زمال خویشتن بخشد
نه چون حافظ که می بخشد سمرقندوبخارا را
شهریار هم می گوید :
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
* * *
سرو دست و تن و پارا به خاک گور می بخشند
نه بر آن ترک شیرازی که شورافکند ، دل مارا
و شاعری گمنام گفت :
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم یه من کشک و دومن قارا
* * *
سرو دست و تن و پارا ز خاک گور می دانم
و عزراییل ز ما گیرد تمام روح و اجزا را
چه خوشتر می تواند بود زآن کشک و دومن قارا !